ریشه واژه لکی «وارون» vâron
واژه فارسی باران در زبان لکی «وارو» vâro ( در نورآباد دلفان «وارون» vâron ) و در گویش لری خرم آبادی «بارو» bâro تلفّظ می شود.
در در اوستا «وارنتَ» vârenta به معنی باران و «وار» vâr به معنی «باریدن» است.
در زبان پهلوی «واران» vârân به معنی «باران» و «واریتن» vâritan به معنی «باریدن» است.
در گویش بیذُوُی (ابوزیدآباد کاشان) مانند لکی وارو تلفّظ می شود. در زبان آسی (لهجه ی دیگوری) warun (و لهجه ایرونی wain ) به معنی «باریدن» می باشد. در کردی «واران» (کردی مهاباد bârân ) و در گویش لنگرودی «وارئون» vârôn و رشتی «واران» vârân همه به معنی «باران» و در سیاهکل «وارسَن» vârassan و در زبان ژاپنی «فور» fur به معنی باریدن می باشد. در گویش بروجردی «بارو» به معنی «باران» است.
در گویش های کوهمره نودان، جروق، سرخی و فارس ، «بارو» به معنی «باران» است. در گویش های لُری و گیلانی «بوار» bavâr به معنی «بِبار» و «نوار» navâr به معنی «نَبار» و باز در گویش لری و لنگرودی و گالشی : «بوارم» به معنی «ببارم» ، «بواری» به معنی «بباری» ، «بواره» به معنی «ببارد» ، «بواریم» به معنی «بباریم» ، «بوارین» به معنی «ببارید» ، «بوارن» به معنی «ببارند» است.
در هندی نو «باریش» به معنی «باران» است ( «باریش» در زبان تکی استانبولی به معنی «صلح کردن» است ).
نکته : واژه های پهلوی و لکی برخلاف فارسی امروزی هر دو با واج «و» شروع می شوند.
شاهد مثال لکی :
ژ او سر ترکش او سوارکاران
ماواریا ایرشت تیر وینه واران
منابع :
1-پیوند واژه های لری با دیگر زبانهای آریایی، ایرج محرّر
2-گویش لکی، سیّدحشمت الله موسوی،شهناز عزیزی
ریشه واژه لکی «وا» vâ به معنی باد